دلتنگیهای آدمی را باد ترانه ای میخواند،
رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد،
و هر دانه برفی به اشکی نریخته می ماند.
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است، از حرکات ناکرده،
اعتراف به عشق های نهان و شگفتی های بر زبان نیامده ،
در این سکوت حقیقت ما نهفته است،
حقیقت من و تو.....
(مارگوت بیکل)
اگر Facebook بود لایک میکردم
عاشق شعر مارکوت بیکل هستم.
گر تو آن گم کرده ام باشی ...
آدمهای امروزی همه کوکی هستن. من، تو، همه ...
سلام سارای عزیز
خیلی زیبا نوشتی
ممنون